Devletin belirli tercihleri yurttaslarina benimsetmeye çalismasi yanlissa, karismamak suretiyle meydani egemen güçlere birakmasi daha yanlis degil mi? Endiseye, korkmaya ve bos vermislige gerek yok! Kitapta, tüm ulusumuzu kucaklayip, kavrayarak bizi birbirimize yaklastirip kaynastiracak bir çerçevenin ortaya konulmasi denenmistir. Çagdas gelismis ve taraf oldugumuz ülkelerde oldugu gibi (Fransa, Isveç v.b.) bizim de hükümet ve bakanlarimizin degismesiyle degismeyecek; yerel yönetim, STK, 2. ve 3. Sektörlerin de katkilariyle sadece önceliklerin degisip, tercihlere yer verilecek izlencelerden ibaret stratejiler ile katilimcibir Milli Kültür Politikamiz neden olmasin!.. “Ekonomik ve sosyal sorunlarimizin baslica kaynaginin, toplumumuzu olusturan bireylerin nitelik ya da vasif dokusu yetmezliginden kaynaklandigi düsünülürse, kültürün en az ekonomi ve güvenlik stratejileri kadar önemli ve öncelikli oldugu kabul edilmelidir… Milli Kültür Politikasinin amaci, kültürümüzü yasamin her alanina h