Gecenin karanlığını yavaş yavaş aydınlatıyordu güneş. Gece günle buluşuyor; gün ışığı her dakika, her sani-ye karanlığa galip geliyordu. Dışarıdaki soğuk hava, güneşle beraber kendini ılık bir rüzgârın kollarına bıra-kıyordu. Elimdeki işleri yetiştirme telaşına düşmüş, yatağa yatan sevgilimin, hiç bana vakit ayırmıyorsun, sözlerine takılmıştım; vaktin nasıl geçtiğini anlamamış olmanın sıkıntısı sarmıştı her yanımı.
Devamını Oku..
