Bireye ilişkin her giz, politik bir zarla kaplıysa eğer, Seyyit Nezir'in şiiri de yaşamla birey arasındaki ilişkide bu zarın yalıtkan özelliğini giderme savaşıdır. Bu nedenle, imgeler, kuruldukları sözcüklerin her biriyle tekrar tekrar politikaya bulaşır ve politik önkabullerle didişir. Yer yer, şiirin olanaklarının politik kaygılarla önemsenişini ve yüklenişini düşündürtür. Bu, şiirin kendi için politikleşmesi, verili olanla sürekli yüzleşerek ironik bir imge düzeninde çarpışması anlamında doğru bir belirleme olur. Şili Duyarlığı (1976), Israrla (1977), Bütün Yarınlarda (1978), Dağları öylecene (1982), İzleri Var'dan (1983) İnsanın Beyaz Kokusunda'daki (1988) şiirlere gelinenn süreçte şiirinin tematiği bu çizgide açılır.